Cudze chwalicie, swojego nie znacie! To przysłowie z pewnością pasuje w odniesieniu do staropolskich imion. Coraz częściej rodzice decydują się nie na nadawanie zagranicznych imino rodem z telenoweli. Ten artykuł będzie inspiracją nie tylko dla rodziców, dziadków, którzy poszukują imieninowych inspiracji.
„Pomaganie przez Bieganie!” Nie ma drugiej tak wielkiej, życzliwej i zgranej grupy ludzi jak biegacze.Bieganie i maszerowanie od zawsze uważane są za najprostsze, i najbardziej naturalne formy aktywności. Ważne jest to aby, żeby się bawić bieganiem i czerpać z niego maksimum przyjemności oraz pomagać potrzebującym.
Córka Beaty Kościelskiej i kniazia ostrogskiego Eliasza – Elżbieta przyszła na świat 19 czerwca 1539 roku. Urodziła się już po śmierci swego ojca, który opiekę nad nią powierzył kilku osobom, jednocześnie opiekunem zwierzchnim czyniąc króla Zygmunta Augusta. Elżbieta, znana powszechnie pod zdrobniałym imieniem Halszki, była dziedziczką wielkiej fortuny na Wołyniu i Ukrainie. Starania polskich, litewskich i obcych kandydatów do jej ręki utrudniała matka, zasłaniając się potrzebą zgody Zygmunta Augusta.
Urzędy w państwie Piastów formowały się na dworze władcy, który był ośrodkiem i źródłem władzy. Stanowiący jego najbliższe otoczenie urzędnicy dworscy pełnili jednocześnie funkcje adm. i sądowe. Sądownictwo dopiero z czasem wyodrębniło się w osobną gałąź władzy. Wyższych urzędników w XI–XIII w. zwano komesami (comes); pol. odpowiednikiem komesa był żupan (żpan, pan), także czestnik, stołecznik. Z czasem tytuły te zaczęły określać nie urząd, ale wysoką pozycję społeczną. Czytaj dalej
