Historia polskiej flagi zaczyna się od karmazynowego sztandaru. Intensywnie czerwony kolor był symbolem bogactwa i dostojeństwa. Ze względu na wysoką cenę barwnika – koszenili, uzyskiwanej z larw czerwca polskiego – na posiadanie flagi pozwolić sobie mogli tylko magnaci i dostojnicy państwowi. Na sztandarach reprezentujących Królestwo Polskie widniał biały orzeł w koronie na czerwonym tle. Barwami Rzeczypospolitej Obojga Narodów były z kolei dwa czerwone pasy przedzielone białym. W okresie przed zaborami za barwy narodowe uznawano: biały, karmazynowy i granatowy.
