Budowę rezydencji rozpoczął w poł. XIII w.książę wielkopolski Przemysł I. Powstały wówczas prawdopodobnie murowana wieża mieszkalna i zabudowania gospodarcze otoczone drewnianym częstokołem. Później siedziba książęca znalazła się wewnątrz średniowiecznych murów miejskich; mur oddzielał ją również od miasta.
Córka Beaty Kościelskiej i kniazia ostrogskiego Eliasza – Elżbieta przyszła na świat 19 czerwca 1539 roku. Urodziła się już po śmierci swego ojca, który opiekę nad nią powierzył kilku osobom, jednocześnie opiekunem zwierzchnim czyniąc króla Zygmunta Augusta. Elżbieta, znana powszechnie pod zdrobniałym imieniem Halszki, była dziedziczką wielkiej fortuny na Wołyniu i Ukrainie. Starania polskich, litewskich i obcych kandydatów do jej ręki utrudniała matka, zasłaniając się potrzebą zgody Zygmunta Augusta.
Szesnastowieczny kronikarz Łukasz Górnicki w „Dworzaninie polskim” pisał: „U nas tak wiele jest strojów, iż im liczby nie masz, to po włosku, to po hiszpańsku, po brunszwicku, po husarsku dwojako: staro i nowo, po kozacku, po tatarsku, po turecku drudzy, i drugie stroje są, których ja nie znam naprawdę”. Jak wynika z tego cytatu w dawnej Polsce panowała ogromna różnorodność, noszono szaty o różnym charakterze i różnego pochodzenia.
Zeszyty zawierające dane metrykalne szlachty i mieszczaństwa wielkopolskiego prowadzone były przez dr. Wojciecha Skowrońskiego (1904 – 1978). Dzięki digitalizacji opracowań naukowych mamy obecnie dostęp do wielu źródeł jeszcze nie tak dawno dostępnych tylko dla znawców.
