Ziemiaństwo to warstwa społeczna będąca kontynuacją tradycji rycerstwa i szlachty, ostatecznie ukształtowana w XIX w. W Wielkopolsce – wtedy na ziemiach zaboru pruskiego – istniały jednak inne warunki rozwoju ziemiaństwa niż na pozostałych ziemiach dawnej Rzeczypospolitej.
Największym osiągnięciem Sejmu Czteroletniego, obradującego od października 1788 do maja 1792 r. – było uchwalenie Konstytucji, do czego w decydującym stopniu przyczyniły się niejawne prace przygotowawcze w okresie grudzień 1790 r. – kwiecień 1791 r. Na wniosek posła, wojewody sieradzkiego Michała Walewskiego, Sejm podjął decyzję o reformie armii i podniesieniu etatu wojska do 100 tys. ludzi. Wcześniej ogłoszono unifikację mundurów i po raz pierwszy wprowadzono oficerskie gwiazdki.
Za prawdziwie narodową barwę polską należałoby uznać karmazyn czyli ciemną czerwień, od późnego średniowiecza uważaną u nas za barwę najszlachetniejszą. Kolor biały był powszechniejszy w użyciu – symbolizował czystość, porządek i szlachetność. Z heraldycznego punktu widzenia barwami polskimi była biel orła i czerwień tarczy herbowej. Pierwszą masową demonstracją, w czasie której niesiono biało-czerwone flagi był pochód w Warszawie w 1916 r. z okazji 125 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
Mundur Kawalerii Narodowej stał się wzorem dla innych formacji polskiej jazdy w okresie późniejszym m.in. kawalerii Legionów gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, a także w okresie Księstwa Warszawskiego i później Królestwa Polskiego.
