Urzędy w państwie Piastów formowały się na dworze władcy, który był ośrodkiem i źródłem władzy. Stanowiący jego najbliższe otoczenie urzędnicy dworscy pełnili jednocześnie funkcje adm. i sądowe. Sądownictwo dopiero z czasem wyodrębniło się w osobną gałąź władzy. Wyższych urzędników w XI–XIII w. zwano komesami (comes); pol. odpowiednikiem komesa był żupan (żpan, pan), także czestnik, stołecznik. Z czasem tytuły te zaczęły określać nie urząd, ale wysoką pozycję społeczną.
Mało kto wie, że tylko niektóre tradycje wielkanocne przetrwały do dziś. Gdy ktoś wspomina o Wielkanocy, przed oczami rysują nam się pisanki, które są nieodzownym elementem tych świąt, żurek z jajkami i białą kiełbasą, czy też mazurki w niezliczonych wydaniach, babki, rzeżucha, bazie, palemki i święconka…
Do Świąt Bożego Narodzenia przygotowywano się już dużo wcześniej, bo od lata. Wówczas to trzeba było nazbierać grzybów w lasach i owoców w sadach, a wszystko dokładnie wysuszyć, by przetrwało do grudnia. Potem przychodziła kolej na: mak, mąkę, miód, orzechy i inne produkty.
Do siego roku, czy też do tego roku miało oznaczać „doczekajmy w zdrowiu, w spokoju do końca tego, danego roku i zarazem początku przyszłego”. Było to życzenie wigilijne, wcale nie noworoczne.
