Szesnastowieczny kronikarz Łukasz Górnicki w „Dworzaninie polskim” pisał: „U nas tak wiele jest strojów, iż im liczby nie masz, to po włosku, to po hiszpańsku, po brunszwicku, po husarsku dwojako: staro i nowo, po kozacku, po tatarsku, po turecku drudzy, i drugie stroje są, których ja nie znam naprawdę”. Jak wynika z tego cytatu w dawnej Polsce panowała ogromna różnorodność, noszono szaty o różnym charakterze i różnego pochodzenia.
Zeszyty zawierające dane metrykalne szlachty i mieszczaństwa wielkopolskiego prowadzone były przez dr. Wojciecha Skowrońskiego (1904 – 1978). Dzięki digitalizacji opracowań naukowych mamy obecnie dostęp do wielu źródeł jeszcze nie tak dawno dostępnych tylko dla znawców.
Państwo Polskie nigdy nie skapitulowało. Rząd nieprzerwanie prowadził swoja aktywność na emigracji i w okupowanym kraju przez struktury Państwa Podziemnego, które przede wszystkim organizowało i prowadziło walkę zbrojną.
Pierwszy symbolem Wielkopolski stał się orzeł, o czym świadczą pieczęcie konne Władysława Odonica z drugiego i trzeciego dziesięciolecia XIII wieku. Był to raczej herb wielkopolskiej linii Piastów niż całej Ziemi Wielkopolskiej. Do godła tego powrócono dopiero po 1243 roku, a już na początku XV wieku na stałe pozostał godłem ziemi poznańskiej. Jest to biały orzeł bez korony i przepaski, w czerwonym polu.
