Pierwszy symbolem Wielkopolski stał się orzeł, o czym świadczą pieczęcie konne Władysława Odonica z drugiego i trzeciego dziesięciolecia XIII wieku. Był to raczej herb wielkopolskiej linii Piastów niż całej Ziemi Wielkopolskiej. Do godła tego powrócono dopiero po 1243 roku, a już na początku XV wieku na stałe pozostał godłem ziemi poznańskiej. Jest to biały orzeł bez korony i przepaski, w czerwonym polu.
Nikt nie ma wątpliwości, że husaria używała skrzydeł podczas uroczystych parad. Historycy wojskowości polemizują od dawna czy skrzydeł używano też w boju? Na to pytanie znajdziemy odpowiedź po lekturze książki Radosława Sikory „Husaria. Duma polskiego oręża. Kompendium wiedzy o najwybitniejszej polskiej formacji wojskowej” (Wydawnictwo Znak).
Największym osiągnięciem Sejmu Czteroletniego, obradującego od października 1788 do maja 1792 r. – było uchwalenie Konstytucji, do czego w decydującym stopniu przyczyniły się niejawne prace przygotowawcze w okresie grudzień 1790 r. – kwiecień 1791 r. Na wniosek posła, wojewody sieradzkiego Michała Walewskiego, Sejm podjął decyzję o reformie armii i podniesieniu etatu wojska do 100 tys. ludzi. Wcześniej ogłoszono unifikację mundurów i po raz pierwszy wprowadzono oficerskie gwiazdki.
Za prawdziwie narodową barwę polską należałoby uznać karmazyn czyli ciemną czerwień, od późnego średniowiecza uważaną u nas za barwę najszlachetniejszą. Kolor biały był powszechniejszy w użyciu – symbolizował czystość, porządek i szlachetność. Z heraldycznego punktu widzenia barwami polskimi była biel orła i czerwień tarczy herbowej. Pierwszą masową demonstracją, w czasie której niesiono biało-czerwone flagi był pochód w Warszawie w 1916 r. z okazji 125 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
